Przy zmaganiach z tarczycą przez 8 lat starałam się o dziecko. Wyglądało na to, że nie miałam owulacji. Każdego dnia tuż po przebudzeniu, przed wstaniem z łóżka musiałam mierzyć temperaturę pochwy i zapisywać wyniki. Prowadziłam zeszyt przez długi czas.
Niestety z moich starań nic nie wynikało, a lekarz nie potrafił doradzić. Jedynie to, żebym podczas stosunku miała poduszkę pod tyłkiem, a po trzymała nogi do góry. To były istne cudowianki.
Zniechęciłam się i przestałam tych “praktyk”, bo po wielu miesiącach miałam już dość i zero przyjemności.
Wiem, że sporo kobiet zmaga się z tym problemem. Przez to cierpi nie tylko nasze ciało, ale też umysł. Poczucie wartości maleje, a wzrasta poczucie winy i beznadziejności.
UDOSTĘPNIJ ten post, by ZJEDNOCZYĆ SIĘ z kobietami, które potrzebują wsparcia. 
Dziękuję 
